Όταν ήθελα να ζήσω, κανείς δεν μου έδινε ζωή
Όταν ήθελα να πετάξω, κανείς δεν μου έδινε φτερά
Όταν ήθελα να τρέξω, κάποιοι άρχισαν να στρώνουν νάρκες στο δρόμο μου

μετά

Μετά, νόμιζα οτι έζησα, σε μια ψεύτικη ζωή όμως, χωρίς συναίσθήματα και χωρίς αναμνήσεις
Μετά, νόμιζα οτι πέταξα, σε έναν ψεύτικο ουρανό, με χάρτινα φτερά,
Μετά, νόμιζα ότι έτρεξα τον μεγαλύτερο δρόμο στον κόσμο, όμως ήταν ένας μάταιος αγώνας, γιατί έτρεχα γύρω γύρω, γύρω από τον εαυτό μου,

Ώσπου έμαθα να ζω, ζω σε ένα γεμάτο σπίτι, αλλά έχει ένα άδειο δωμάτιο
έμαθα και να πετάω, με πραγματικά φτερά, αλλά μέσα στο άδειο δωμάτιο μου περισσεύει άλλο ένα ζευγάρι από αυτά
έμαθα και να τρέχω, πολύ γρήγορα κιόλας, βρήκα και τον δρόμο που πάντα ήθελα να τρέξω,
αλλά τι να τον κάνω; θέλω να μάθω και σε κάποια άλλη να τρέχει μαζί μου,
θέλω να μάθω και σε κάποια ακόμα να πετάει πλάι μου
όπως θέλω να βρω μια συγκάτοικο για να γεμίσει το μισογεμάτο σπίτι μου.

Έχω όμως ακόμα πολλά κενά μέσα μου,
θέλω κάποια να μου μάθει πόσο όμορφη είναι η ζωή και πως δεν έχω δει τίποτα ακόμα,
θέλω κάποια να μπορώ να εμπιστευτώ τα δικά της μάτια και όχι τα δικά μου
θέλω κάποια που θα μπορεί να κάνει όνειρα μαζί μου, και δεν θα τα γκρεμίσει για πλάκα

αυτό που ζητάω ειναι ακατόρθωτο το ξέρω, αλλα μπορώ να δώσω πολλά πράγματα
έχω ένα ζεστό δωμάτιο να δώσω, έχω και ενα ζευγάρι φτέρα για να της μάθω να πετάει
έχω όμως και ένα πολύ όμορφο δρόμο με μεγάλα δέντρα και πανέμορφα ζώα,

Μα πάνω απ' όλα έχω να της δώσω φροντίδα και μια υπόσχεση, ότι αυτά που θα της δώσω, δεν θα τα ζητήσω ποτέ πίσω,
γιατί πλέον μπορώ να καταλάβω ποιος αξίζει και τι.

Τι είναι αυτό που με κάνει να θέλω να σκίσω το στήθος μου και να φωνάξω "σε θέλω ολόκληρη, όπως είσαι;" "σε θέλω γι' αυτό που είσαι  και μην αλλάξεις τίποτα. "

Θέλω να πω τόσα πράγματα, αλλά δεν μπορώ με το στόμα μου, παρά μόνο με τα μάτια μου.

Τι είναι αυτό που όταν αργείς και δεν απαντάς, θέλω να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο.

Τι είναι αυτό που όταν σε έχω στην αγκαλιά μου δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο;

Τι είναι αυτό που όταν είσαι μακριά μου σε ψάχνω μέσα στον κόσμο κι ας ξέρω ότι δεν πρόκειται να σε δω.

Τι είναι αυτό που θέλω να κοιτάω μόνο τα μάτια σου, και να μην με ενδιαφέρει τίποτα άλλο;

Τι είναι αυτό που θέλω να σε βλέπω να χαμογελάς; και θα έκανα τα πάντα, για να το κάνεις κάθε μέρα.

Γέλα μου κάθε μέρα λοιπόν και κοίτα με όπως μόνο εσύ ξέρεις,  έτσι γιατί μόνο εσύ μπορείς να με αλλάξεις μέσα σε ένα λεπτό, από τον χειρότερο άνθρωπο του κόσμου, στον καλύτερο.

Ξέρω ότι έχουμε ανάγκη απο πολλά και  οι δυο μας, και έχουμε να ζήσουμε άπειρα πράγματα ακόμα, έχουμε να κάνουμε πολλές τρέλες και άλλα τόσα λάθη,  αλλά τα λάθη είναι για να μαθαίνουμε και οι τρέλες για να θυμόμαστε.

Μακάρι όμως ό,τι και να γίνει, και όπως και να γίνει, να ξέρουμε οτι είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον,  και ότι η προδοσία είναι για τους δειλούς, και γι' αυτούς που φοβούνται το αδύνατο.

Τίποτα δεν ειναι εύκολο, και τίποτα απλό.

Προυστ

Ενας ηχος αρκει για να με φερει πισω, εκει που ημουν παιδι, μεσα εκει...

Μια μυρωδια αρκει για να με παει κατω, εκει που ημουν σκουλικι, εκει κατω...

Τα θελω ειναι πολλα μα τα πρεπει λιγα, οπως παντα αλλωστε...

Εσεις που χαθηκατε ερχεστε στα ονειρα μου και στα ονειρεματα μου, ειστε εδω, τοσο εδω οσο και ο αερας που μου ανακατευει με μανια τα μαλλια, με λιγη προσπαθεια ισως...

Ο ανθρωπος δεν αλλαζει, ουτε και οι συνηθειες του τελικα... ουτε καν αυτες!

Ειμαι Εδω. Ειστε εδω.-

Υγεια Καυλα και Επανασταση

Σε βρισκω εκει που το θολο μυαλο σαπιζει,

εκει που η γη δυναται να τρεμει σαν ωδη,

ωδη και οδυνη μαζι, χιλια θυματα

Σε βρηκα στου παραμυθενιου κορμιου

την τελεια γλυκεια και λουλουδενια οψη,

τα πιο μικρα παιχνιδια και βελη

που στην καρδια μου μπαινουν και

ρουφανε τα εντοσθια doucement - doucement

Το περιθωριο μου εισαι

Και θα σε βρω εκει

Να κρυβεσαι και να αναστεναζεις σαν περνας απο την τρυπα

                                  Που σου ζητησανε

να θαψεις

την ψυχη σου

.

Άλλη (μ)ια προβα...

(μ)ερα
(μ)ιλαω
σκεφτο(μ)αι
(μ)α(μ)α
φοβα(μ)αι
τρε(μ)ω
γρα(μμ)ενα

(μ)ανα
ποτα(μ)ος
στεναγ(μ)οι
(μ)ανουλα
στο(μ)α

(μ)αχαιρι
(μ)ατια
(μ)εσα
(μ)ου
(μ)εινω
(μ)αθει
(μ)η
(μ)ονη

τρω(μ)ε
πεφτου(μ)ε
σταθ(μ)η
(μ)ατια
κου(μ)πια
φερ(μ)ουαρ
κατεστρα(μ)ενα
ε(μ)ενα
στρωσα(με)
κορ(μ)ι
ψηφισου(μ)ε

αγγιγ(μ)α
γυ(μ)νο
λαι(μ)ο
(μ)ια
ρο(μ)αντικες
παρα(μ)εριζουν
κορ(μ)ι
πρι(μ)α
ζη(μ)ια
νοστι(μ)ια
α(μ)α
ση(μ)αδευει

δυνα(μ)η
αδυνα(μ)
κοσ(μ)ο
γκρε(μ)ο

ονο(μ)α
δωσ(μ)ου
(μ)ονη
φοβα(μ)αι
τρο(μ)αζω
(μ)ατιά
(μ)πω
ει(μ)αι
ψε(μ)α
(μ)εινε
(μ)ενω

(μ)ηκες
(μ)αζι
(μ)α
αραγ(μ)ενο
(μ)πρατσου
(μ)πορω
περι(μ)ενω
(μ)πορεις
στα(μ)ατησεις
(μ)ου
ο(μ)ορφα
ε(μ)ενα
(μ)ε
(μ)εινω
φυλακισ(μ)ενος
(μ)εθυσ(μ)ενος

κυ(μ)ατα
(μ)εσα
κοι(μ)θω
πατω(μ)α
(μ)ατια
ατο(μ)α
κο(μμ)ατια
(μ)εσανυχτα
(μ)ηδεν
κοσ(μ)ο
ση(μ)εια

κοσ(μ)ου
λα(μ)πουν
χρω(μ)ατα
(μ)ουσικες
χα(μ)ογελο
ο(μ)ορφο
καη(μ)ο

γενιο(μ)ουνα
(μ)οιρες
καθο(μ)ουνα
κρατιο(μ)ουνα
(μ)πυρες
ονειρευο(μ)ουνα
δη(μ)ητρουλα
(μ)ου
(μ)ια
δυνα(μ)η
αδυνα(μ)η
πουρθα(μ)ε
χορτασα(μ)ε
γκρε(μ)ο
φαρ(μ)ακι
(μ)οναχη
ε(μ)ιστευτηκα

χαρα(μ)ατα
(μ)πυρες
ακο(μ)α
περι(μ)ενω
(μ)πω
ζευγαρω(μ)ενους
(μ)ε
κορ(μ)ι
ανε(μ)ους
ερωτευ(μ)ενους
παρα(μ)υθια
εγωισ(μ)ο
(μ)εθαει
βη(μ)α

θυ(μ)α(μ)αι
(μ)εσα
φοβα(μ)αι
(μ)ου
εξο(μ)ολογηθω
χα(μ)ενα
(μ)ε

Ακομα κι αν φυγεις για το γυρο του κοσμου

θα'σαι παντα δικος μου, θα'μαστε παντα μαζι.

και δεν θα σου λειπω γιατι θα'ναι η ψυχη μου

το τραγουδι της ερημου που θα΄σαι μεσα εσυ.

Τα ήσυχα βράδια

η Αθήνα θ' ανάβει

σαν μεγάλο καράβι

που θα 'σαι μέσα κι εσύ

...

Trip

Μια γαλλιδα που πριν ηταν γατα. Στην πολυκατοικια. Το νερο γεματο κατσαριδες. Ειχαν ερθει Α.-Μ.-Ζ.-Λ.-Κ. και εφυγαν γιατι ηπιαν και σιχαθηκαν. Έμειναν Λ. και Κ.=> στην αγκαλια της μαμας, σαν γατα. Ηταν η γατα-γαλλιδα. Ξανθο κοριτσι. Πηγαινα για μαθημα. Πεμπτη. 1παπα. Παρεδωσα εργασια. Επιστρεφω σπιτι. Πολεμος. Πετρες. Ματια. Κεφαλια. Ποδια. Αιμα. Σκοταδι και Φως. Εγω δεν μπηκα. Γελουσα. Φοβαμαι.

DRMSA

και το τρενο...?

δεν την παλευω. ρημα-συμβολο της ημερας, της νυχτας, του μηνα, του ετους....
τι σημαινει για εσενα;
....

Κοινωνια ωρα μηδεν....

Παιδια. 

Μαθαινουν τη συμβαση και μολυνονται απο αυτη. 

Απο πολυ νωρις. 

Πριν καν αποκτησουν συνειδηση 

Και ετσι μαθαινουν να χρησιμοποιουν το μολυβι. 

Στην αρχη 

Που τα λαθη σβηνουν και υπαρχει δυνατοτητα επιλογων. 

Και μετα ερχεται το στυλο 

Μενει εκει αιωνια, για παντα, χωρις επιλογη. 

Αν κανεις λαθος, δεν μπορεις να το παρεις πισω οσο blanco κι αν εχεις. 

Η μουτζουρα θα ειναι εκει πισω απο την αθωοτητα, να σου θυμιζει για παντα οτι κατι δεν παει καλα....

Τα 8 κακα (κακακα)

1. Ενα ραδιοφωνο που μου κανει πλακα "αναμεσα σε ειδησεις και σκυλαδικα", οπως πολυ χαρακτηριστικα ειπε ο κυριος ταξιτζης (με κ κεφαλαιο, παντα κεφαλαιο)
2. Ενα ρολοι που στο μυαλο μου τρεχει (σα ρολοι) και στο ματι μου μενει ακινητο
3. Τελικα μπορω να σηκωσω 40 κιλα με το ενα μου χερι. Κι ας μην υπαρχει δυναμη, τελικα αν εχεις θεληση ολα γινονται
4. Στα 23 μου μπηκα σε χειμερια ναρκη. Μηπως ειμαι αρκουδα τελικα; Σαν ψεμα μου φαινεται οτι ξυπνησα. Και οτι ειμαι 23. Το κερακι μου παντως το εσβησα στον υπνο μου, ισως και να μη μετραει
5. Οι φιλοι ειναι σαν τις πουτανες (θελει συζητηση αυτο)
6. Τη στιγμη που τα χρειαζεσαι τα γαμημενα τα χρηματα δεν τα βρισκεις ποτε εκει που επρεπε να ειναι
7. Μια σχεση που αρχιζει στο τελος και τελειωνει στην αρχη τι ειναι; Θελω βοηθεια να το ανακαλυψω
8. Τελικα το μαυρο ειναι το αγαπημενο μου χρωμα. Απιστευτο μου φαινεται, δεν ειναι καν χρωμα

Η τορπίλα hommage1

Δε γίνεται να μην παραπέμψω στα κείμενα

http://torpila.blogspot.com/2011/02/n_01.html

http://torpila.blogspot.com/2011/01/blog-post_24.html (και το λινκ που δίνεται στο τέλος)

http://torpila.blogspot.com/2010/11/blog-post_19.html

μάλλον χωρίς σχόλια.. :)

Μια βραδια γεματη καλοκαιρι

Ποτε (τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;)  περασε (τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;) ο καιρος; 

το καλοκαιρι (τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;) αργει, ο τιτλος εχει (τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;) βαλει τα δυνατα του αλλα (τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;) δεν τα καταφερνει να με ξεγελασει. 

Θα μου (τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;) πεις το εκανε ηδη, αφου παραμενει (τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;) εκει, στη θεση του. 

Οχι, δεν (τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;) θα μιλησω για το καλοκαιρι. 

Θα μιλησω για (τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;) την ανοιξη. 

Που ερχεται(τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;)  επισημα σε λιγοτερο απο (τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;) ενα μηνα ("και δεν εχω κλαδεψει ακομα"). 

Χιλιαδες χρωματα, αστερια και (τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;) φεγγαρια, ταξιδια, αρνια, χελιδονια, λουλουδακια. Αλλα και αρνια ρε φιλε!! 

Τελικα θα βαψουμε κιτρινο και το μπανιο;

(τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;)

Σου χαλαω τον οιστρο;

(τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;)

Γελας; Μ'εμενα; Γιατι δε μου μιλας;

(τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;)

"Ηρθε το καλοκαιρι, επιτελους διακοπες!"....και τα καταφερε!

(τα βραχιολακια δεν ειναι καλη ιδεα;)

Το πρωτο του post (?)

Αυπνια, (η)

Και εδω, εδω, τα κερια και οι φακοι μας τελειωσαν. Εκει ποιος ξερει? Εγω οχι παντως. Ασχετο, ολα ασχετα ειναι. Κι αλλος εδω. Ενας χρονος, ειναι μακρια τελικα? Μηπως ειναι πολυ κοντα, κοντα μου, και δεν το εχω αντιληφθει? Ειμαι πραγματικα εδω? Ολοκληρη? Τι λεω πρωινιατικα?

In a mood like this
Dont want to pull away from you
Dont want to hurt you
Shutting you out
Or pushing you away
In the mood like this
I want someplace that is just mine
And nobody elses
Just mine

 Ειναι τοσο μακρια... 6 8 14 15 17 411 114 71 51 41 8 6 εισαι παντου, στο ειχα πει, γιατι τετοια αδιαφορια? Δεν θα το χωνεψω ποτε, να το ξερεις, πρεπει να βρεις πολυ καλη δικαιολογια, και μαλλον θα το κανεις, οποτε τι λεω? Τι λεω παλι? Γιατι ειμαι εδω? 1 αυριο, και 12 και παλι μιση... Δεν το αντεχω, θελω να κοιμηθουμε, ολοι και ολες, να σταματησει το βασανηστηριο, και να ερθω θελω, και να φυγω, και ολα μαζι, τοσα θελω, κι εσυ τον Μαλαμα αλλου τον εδωσες, κι εγω εδωσα, και πηρα, και τελειωσα, και αρχισα, και εδω, ειμαι εδω, κι εσυ και εκει, και αντε να βγαλεις ακρη με αυτο το υποκειμενο. Αγαπη μου. Μουσε.-

Τι εγινε ρε παιδια; Που βρισκομαστε; Αντε παλι τα ιδια. Τερμα τα παιχνιδακια. 22 εισαι. Φτανει! Ποιος μιλαει; μστχ α! Οκοκ, τερμα παιχνιδακια, μικρα νινακια. Και τωρα τι κανουμε;
ΝΙΑΝΙΑΝΙΑΝΙΑΝΙΑΝΙΑΝΙΑΝΙΑΝΙΑ
Φοβαμαι πως το αιμα μου θα πιξει. 'Η θα πηξει; Whatever. Το ιδιο δεν ειναι; Ε e? :p
Υπαρχουν, ξερεις, κι αλλα πραγματα στη ζωη, κοιτα γυρω σου, βγες μια βολτα, μυρισε τα λουλουδακια, απαπα ομορφια!
Δε μας χεζεις κι εσυ και τα λελουδα σου;
Εγω φταιω που ασχολουμαι, πρεπει να φυγω μου φαινεται...
Οχι οχι μη! Θα πρεπει να φυγω κι εγω!
Ωραια, σταματα να κοροιδευεις τοτε.
Παντα τοσο σοβαρη ησουν;
Σταματα να λες βλακειες και ασε με να ξεκουραστω, σε λιγο βγαινω...
Κι εσυ δωσε μου λιγη σημασια, τουλαχιστον οταν σου μιλαω

Κουραστηκα. Βγαινω. Κι ο Τεος Βοηθος...

έτσι ήρθαν τα πράγματα.

Θα το πάρω όπως είναι.
Οποιαδήποτε διαδικασία είναι περιττή.

Αν μου αρέσει? Μα έχει σημασία?
Δε με ενοχλεί. Και αποφάσισα να γεμίσω το χώρο μου – πολύ άδειος ήταν.

Οπότε θα το πάρω όπως είναι.

Δεν είναι άσχημο.
Θα το φτιάξω κιόλας, θα το φέρω πιο κοντά σ'αυτό που χρειάζομαι.
Εξάλλου αν δεν τροποποιείται, μπορώ πάντα να το αφήσω πίσω εκεί που το πήρα, όχι?


Δεν ξέρω τι μου λέτε για επιλογές και αξιολογήσεις.
Για μένα όλα είναι ίδια.
Πάντα ήμουν ξεκάθαρος σε αυτό που πιστεύω-τίποτα δεν είναι από επιλογή.
Και ναι, φυσικά και αυτό εφαρμόζεται παντού, δεν περνιέμαι για ασυνεπής,το ξέρετε.

Οπότε θα το πάρω
όπως είναι
θα το αλλάξω όσο μπορώ για να ταιριάξει καλύτερα στο χώρο μου.
Και ούτε καν με απασχολεί τι θα γίνει.
Όπως έρθουν τα πράγματα.
Θα τα δεχτώ
παθητικά
και αδιάφορα.

N & K

Η μουσική της Νεφέλης!
Η φωνή της!!!
Ναι, δεν είναι το μπαμ της καινοτομίας.
Είναι όμως ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!! Τι ομορφιά! Ύμνοι παιδικότητας με υπέροχη μουσική, έμπνευση και αυτήν τη φωνή...! Σφίγγεται το στομάχι μου πηγαίνοντας να περιγράψω τις αισθήσεις μου.
Καθαρή άρθρωση, παιδική και γυναικεία χροιά, βγάζει τόση τρυφερότητα..και μετά συνειδητοποιείς ότι θα μπορούσε κάλλιστα να βγάζει και "γυναικεία γοητεία" (δεν μπαίνω στον κόπο να παλέψω με τις λέξεις).

Νεφέλη, δηλώνω εκστασιασμένη ακούγοντας τη μουσική σου.
Διαβάζοντας ταυτόχρονα και τις γραπτές σου καταχωρήσεις, η ατμόσφαιρα δένει καθαρά. Η πορτοκαλί σου κούπα :)

Εδώ και κάποιο καιρό έχω ανακαλύψει τον Κωνσταντίνο (ποτέ δεν μ'άρεσε να γράφω αυτό το όνομα, με ενοχλεί το ν...) και την εικαστική του τέχνη. Πχιουριλίζουσα τέχνη, ναι. Μ'άρεσε εξαρχής. Δε με ενοχλεί που έχει τόσο σκίτσο η δουλειά του, ποσώς με ενδιαφέρει το είδος, αρκεί κάτι να μ'αρέσει. Πρώτη φορα τον είδα στο live των mimosa's στο bios το σεπτέμβρη. εντυπωσιάστηκα (αλλά ίσως μιλήσουμε άλλη φορά γι'αυτό).

Το θέμα μου τώρα είναι: Νεφέλη ΚΑΙ Κωννος.

WoW.

Η όμορφη, πορτοκαλί και μυρωδάτη παιδικότητα στα αυτιά
κάνει την ενίοτε ασπρόμαυρη, ενίοτε ψυχεδελική βία να λάμπει αλλιώς.

Το παιδί.

Ο μόνος χαρούμενος άνθρωπος,

το παιδί.

Δε θα γράψω άλλα τώρα.

http://www.myspace.com/nefeliathens
προς ξεκοκκάλισμα
http://www.myspace.com/442957684




όλα αυτά θα δεθούν σωστά....

Chorégraphie

baroque μουσική σε clavecin ακούμε Rameau {το θείο, όχι τον neveu}

η αίθουσα Χορού.

ευγενής τυπική μικρή υπόκλιση.
Μία κυρία είναι άλογο και απ'ό,τι φαίνεται το μπέρδεμά της είναι πιο ευρύ.
Στάμπαρε έναν κύριο, με το που την κοίταξε {αυτός αυτήν, αυτή} αναφώνησε από μέσα της: "φοράδα!" και αποφάσισε πως ερωτεύτηκε οριστικά και αμετάκλητα.
Δεν έχει σημασία που αυτή κανονικά είναι που έχει φουντωτό σγουρό τρίχωμα, και οι δύο, όπως και όλοι γύρω τους, φοράνε τις γνωστές λευκές περούκες, προς απόκρυψη όποιας αηδίας.
Η σάλα σαλεύει. Όλοι χορεύουν, τα ζευγάρια αλλάζουν, κάθε άτομο με το δικό του συγκεκριμένο σχήμα, κινείται σε κάποιο {τουλάχιστον} φαινομενικά τυχαίο μοτίβο, περιστρέφεται γύρω από άξονες στο χώρο, με το χορό.
Η μπερδεμένη κυρία Άλογο δε βλέπει την ώρα να συναντηθούν με τον μαυρομάτη κύριο Φοράδα.
Αφού ασπρίσει για τα καλά το πρόσωπό της με την άσπρη σκόνη που προσεκτικά φυλούσε για κάποια ειδική περίσταση, φτιάχνει δυο {αηδιαστικά}ροζ βούλες για να δώσει την εντύπωση μάγουλων, ζωγραφίζει ένα μικρό, {αηδιαστικά}κόκκινο σετ ανθρώπινων χειλιών, καθαρίζει τα δόντια της από το σανό και κάθε ίχνος χόρτου, και αφού όλα είναι τέλεια, πιέζει το μαύρο μολύβι σε μια αδυνάτως αγνοήσιμη βούλα στην κορυφή κάποιου τριγώνου που έχει βάση την ευθεία μύτης-στόματος.
Επιτέλους ήρθε η ώρα. Η καρδιά της τρέμει αν και είναι πολύ πιο ήρεμη απόσο το περίμενε. Μάλλον είναι εξαιτίας των ματιών του[άνωτελεία] καθώς απασχολείται να βρει κάπου τον πάτο {τους}, ξεχνάει το άγχος.
Θέλει να σπάσει τη σιωπή αν και αυτός δε δείχνει αμήχανος.
-"Μμμμ...εεε...χαίρετε...δηλαδη...εεεε....Καλησπέρα σας...."
-"Kαλησπέρα :) " τι απλό που το κάνει να φαίνεται! Ο φοράδας!
-"Εεεε...δηλαδή όχι ότι.... εννοώ...να, εγώ αυτήν την ελιά τη ζωγράφισα........"
-"Πολύ συμπαθές :)"
-"Ναι.....

...βασικα....ΜΗ....{γυρνάει απορημένος}...ναι, εννοώ...μήπως να μη φεύγατε τώρα που αλλάζει ο Χορός....{εξακολουθεί να κοιτάει απορημένος αλλά τελικά δε φεύγει, συνεχίζει να χορεύει σα με περισσότερο ενδιαφέρον}
Ναι....έλεγα επειδή....νομίζω πως μπερδεύτηκα...δηλαδή όχι ότι μου αποπνέετε θυληπρέπεια, κάθε άλλο.....θα μπορούσα να πω.....ναι....ε..... αλλά ναι, που λέτε, νομίζω πως τελικά δεν ήταν φοράδα αυτό που εννοούσα....ναι, είναι αστείο...είναι μάλλον ο ήχος της λέξης που μου ταίριαξε με το παρουσιαστικό σας.....μη ρωτήσετε καν γιατί, πλέον μου είναι εμφανές ότι είστε ένα άγγελος......."

{χαμογελάει αινιγματικά κοιτώντας για λίγο τα χορεύοντα άστρα του πατώματος}
-"Ε λοιπόν...δεν πέσατε και τόσο μακριά......ακόμα περισσότερο από άγγελος, είμαι Μουλάρι. {την κοιτάει πιο μέσα από τις γιγαντώδεις βλεφαρίδες της, βαθαίνοντας τη μαύρη φυσική τρύπα που ακόμα και πιο μικρές απ'αυτήν, δεν τις συναντάει κανείς εύκολα}
Όπως και οι άγγελοι, έχω 63 χρωμοσώματα. Έχω μεγάλη υπομονή και επιμονή, αντοχή, και δυνατότητα μεταφοράς μεγάλων φορτίων.
Είμαι ένα αγγελικό μούλικο άμα θέλετε."

Η μουσική συνεχίζει, το ίδιο και το χορεύον πλήθος.
Κοιτάμε από τον εξώστη τα άτομα που πάντα ανεξάρτητα και ασυνάρτητα ρέουν στο χώρο, στο χορό.
Μέσα από τα κυάλια όμως βλέπουμε πως ένα κινούμενο μαυράκι είναι στην πραγματικότητα δύο, δύο τρίγωνα που ενωμένα πάντα, κινούνται ως ένα, μαύρο, αστέρι.

12321/216-->9

Αν ηξερα θα το εκανα

Αν μπορουσα θα σε κερδιζα

Παιχνιδι, οπως το θελεις

Εσυ το διαλεξες

Αν "το" ειχα, θα ζουσα

Αν ζουσα, θα σε ειχα

Αν κοιμοσουν, θα ξυπνουσα

Αν το πιστευα...

Αν το πιστευα;

Το πιστευω

Εσυ;

Αλλο θεμα

Τι λεει; Ολα καλα; Νταξ'; Καλα;

Κανε ενα βημα, και θα κανω ολα τα υπολοιπα

Παρεμβολη

"Μη μου ζητησεις τιποτα, ποτε"

Δεν κρατησα την υποσχεση μου

Τελος

Στο υποσχομαι

Δεν ορκιζομαι

Υποσχομαι

Παιζω

Παιζω με τους κανονες σου

Αν κι εγω τις εριξα τις εξαρες μου

Εσυ;

Θ'αποφασισεις να ζησεις;

Δεν περιμενω

Απλα ελπιζω

Απλα

Ελπιζω

Εχει διαφορα

Δυστυχως ομως με λενε Μαριανθη

Μου

Dally

Maryflowers

Play  ►

224 8 Παντα εδω :)

Ετικέτες για αυτήν την ανάρτηση: π.χ. σκούτερ, διακοπές, φθινόπωρο

Βαρέθηκα να διαβάζω κείμενα που χρησιμοποιούν διαρκώς τις ίδιες λέξεις με παρεμφερείς τρόπους.

Ωραία μπλογκ δε λέω, κάποια, αλλά παντού θα βρίσκω λεκεδάκια του στυλ "κάνω όνειρα"...? γιατί φίλε μου? δε λέει τίποτα αυτό.
μίλα μας ΓΙΑ τα όνειρά σου, εσύ που τόσο ωραία μπορείς να γράψεις, αλλιώς το κειμενάκι σου το έχασε το παιχνίδι-δεν ξέρω σε τι αναφέρεσαι --και φταις εσύ.

Μην αρχίσω για το πώς κουράστηκα από τους παπάρες που δε λένε να αφήσουν την καραμέλα του "ποιος είναι καλλιτέχνης" και "κύριέ μου, αν νομίζετε πως η δημοκρατία είναι υπαρκτή, γελιέστε".

Όχι, Όχι! Φτάνει!

Μεσαιωνικές δημιουργίες, ΌΧΙ ΠΑΛΙ!
Παρατήσαμε τις θρησκευτικές εικόνες και πιάσαμε τις συζητήσεις για την πολιτική και τις απάτες της? μα ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ??

Κάλεσμα σε Αυθεντική δημιουργία--να δω αν θα με νιώσουν πάνω από 10 ομοειδείς...μακάρι.

Και για να είμαι σοβαρή, πρέπει να εξηγήσω τη φύση της προαναφερθείσας "κούρασής" μου από όλα αυτά.
---το πρόβλημα είναι πως για τον καθένα μας είναι τόσο απλό και εμφανές αυτό που ο ίδιος εννοεί...κι εγώ τώρα βαριέμαι τρομερά να εξηγήσω!---

Είναι απλό λοιπόν....
τι είναι η ζωή.....τι είναι ο άνθρωπος
ΚΛΑΙΝ ΜΑΙΝ παίδες, θα βγάλετε κάτι καινούριο από όλα αυτά τα ντεμέκ πάρε δώσε?
Ποιητές, σας φαντάζομαι με μπερεδάκια και φουλάρια/κασκόλ. και μια χαρακτηριστική φυσιογνωμία από Morris&Goscinny, στο τεύχος του Λούκι Λουκ "Sarah Bernhardt" έκανε το λευκό ιππότη θυμάμαι. -- και αν δεν είστε έτσι, θα το θέλατε.
Κουράστηκα να βλέπω τους ανθρώπους να υποκύπτουν στην ανάγκη να ανήκουν κάπου. [Ταυτόχρονα λυπάμαι και αυτούς που προσπαθούν να ξεχωρίσουν με τόσους τρόπους εκτός από τον έναν και μοναδικό που έκανε τον άνθρωπο εξαρχής να ξεχωρίσει από τα άλλα ζώα...όχι δηλαδή για το διαφορετικό τρίχωμα ή στήσιμο, αλλά την εξέλιξη του εγκεφάλου..αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία που θα διηγηθούμε μια άλλη φορά (Michael Ente, Ιστορία χωρίς τέλος)]. Και γιατί κουράστηκα? τι εννοώ "κουράστηκα"?
Ίσως από αλαζονεία (είμαι πιο μπροστά), ίσως από ανασφάλεια (απλά δεν μπορώ να είμαι σαν εσάς αν και θα το ήθελα πάρα πολύ). Αλλά αρνούμαι πια να μπω σε τέτοιες συζητήσεις. Προφορικά θα τα έχανα, γραπτά θα τα πήγαινα πολύ καλά-και για τα δύο έχω δείγματα. Όμως όχι. Και ούτε να σας κάνω να καταλάβετε γιατί σταματάω με νοιάζει. Ο νοών νοείτω.
Κουράστηκα= είδα ότι είναι σπατάλη χρόνου και φαιάς ουσίας που μπορεί να αξιοποιηθεί πολύ πιο χρήσιμα- προς την εξέλιξη. Δεν το καταλάβατε ακόμα?

ελπίζω εν καιρώ...
ελπίζω να γίνει η Ανανέωση...

εγκαταλείπω γνωρίζοντας πως το κείμενο είναι ελλιπές και ότι κατά πάσα πιθανότητα όποιος το διαβάσει δε θα έχει προσκομίσει τίποτα.

Tant pis

wtf?

Κινητο. 546.10.5.15.6. Ξεχασα. 12221.3.5.7.8. Απιστευτο. Με κυνηγας. Η σε κυνηγαω; Υ; Η; Τι γινεται; Φακος. Κερι. Φακος. Η Κερι; Φακος. Και Κερι. Τρεχω. Λιβαδι. Βασιλιας. Βοηθεια. Ματια. Σκοταδι. Ζωντανος. Ζωντανα. Ματια Ζωντανα. Που ειναι το αστερι; Το παρατησες; Το χαρισες; Απιστευτο. Φως. Κι αλλο φως. Ηλιος. Κομμενος λαιμος. Που τα βρισκει; Εκει. Μονο εκει. Κακο; Απιθανο. Οχι τωρα. Γιατι; Θελω. ΣΚΑΣΕ. Φευγει ο χειμωνας.

Στο υποσχομαι πως το 1110(3)σου θα ειναι διαφορετικο.
552.10.2.12.3. Τρομαζω.
Το 8 μου ειναι εδω.
Χαμογελο.

Η αγαπη ΔΕΝ ποναει, ο πονος ποναει.

- Ξερετε, εγω ειμαι δρακος, δε μασαω, απλα τυγχανει να εχω κι εγω τις φοβιες μου, οπως ολοι οι δρακοι. Βεεβαια, βεβαια, ολοι οι δρακοι εχουν φοβιες.
- Μ
- Αφηστε με να ολοκληρωσω κυρια μου, που λετε, ειμαι τρομερος και φοβερος, ανεξαρτητος, ωριμος σαν μπεμπης, υποδειγμα δρακου, ναι ναι ετσι ειναι, και γενικα δεν εχω αναγκη κανεναν. Οποτε οτι και να μου λετε εσεις τωρα δεν προκειται να με πεισετε.
- Κυριε (δρακε)μου, το ξερετε πως πεθαινετε; Πως σας τελειωσαν οι ζωες; Εχετε συναισθηση της πραγματικοτητας;(Το πρόχειρο αποθηκεύτηκε στις 4:11 πμ)
- Ναι... Η αληθεια ειναι πως αυτο υποψιαζομουν κι εγω, νιωθω γερος, κουρασμενος, ταλαιπωρημενος, ξερετε... ενας γερος μπεμπης...
- Το λογο τον ξερετε;
- Μα φυσικα αγαπητη μου, ξερω τα παντα, και μπορω να ελεγξω τα παντα, και...
- Αφηστε με να σας εξηγησω... Ηρθατε σ αυτη τη ζωη για ενα και μονο σκοπο, οπως και ολοι οι δρακοι φυσικα, τιποτε το ασυνηθιστο. Σε ολες σας τις προηγουμενες ζωες ησασταν πολυ κοντα στο να τον πετυχετε, απ την πρωτη κιολας καταλαβατε ποιος ειναι ο στοχος, και για λογους που φυσικα δεν ξερω και δεν με αφορουν, ετυχε, η μπορει και να πετυχε, να ολοκληρωσατε την αποστολη σας αυτη στη ζωη που διανυετε τωρα. Αυτο εχει ως συνεπεια να ειναι αυτη η τελευταια σας ζωη. Πιστευω με καταλαβαινετε...
- Να πω δρομος; γαργαρα; αρουραιος; τωρα; χαρα;
- Σας παρακαλω κυριε μου, σοβαρευτειτε.
- Ναι, εχετε δικιο, με συγχωρειτε, συνεχιστε παρακαλω.
- Οπως ελεγα λοιπον, η αποστολη σας ολοκληρωθηκε, οποια κι αν ηταν αυτη. Αυτο που σας προτεινω ειναι να ζησετε καλυτερα, για οσο καιρο θα ζειτε δηλαδη. Το μονο που πρεπει να κανετε ειναι αυτο το μικρουλι εμβολιακι. Σας υποσχομαι πως δεν θα πονεσετε καθολου, δηλαδη ουτε καν θα το καταλαβετε.
- Μα σας ειπα... εχω φοβια με τις βελονες, δεν μπορω να κανω αυτο που μου ζητατε, ειναι αδυνατον, περα απο τις δυναμεις μου, κι εχω τρομερες, τρομακτικες θα ελεγα.
- Κυριε δρακε, επαναλαμβανω πως αν δεν κανετε αυτο το μικρο εμβολιακι, θα πονατε σε ολη σας τη ζωη. Τι προτιματε; Να ξεπερασετε τις φοβιες σας η να πονατε για τα ελαχιστα χρονια που σας απομενουν;
- Πραγματικα δεν ξερω, αφηστε με λιγο καιρο να το σκεφτω, να το επεξεργαστω, οπως μονο εγω ξερω, και θα σας τηλεφωνησω.
- Καταλαβαινω, σας δινω 6 μηνες χρονο να το σκεφτειτε, με την ησυχια σας. Μονο θα ηθελα μια χαρη, να μου τηλεφωνησετε αυριο.
- Μα ναι φυσικα, αυτο που μου ζητατε ειναι πολυ ευκολο.
- Χαιρομαι. Μην το ξεχασετε ομως! Μην κοιμηθειτε χωρις να μου τηλεφωνησετε!
- Μα οχι, ουτως η αλλως θα κοιμηθω αργα, μην εχετε καμια αμφιβολια.
- Ευχαριστω πολυ. Θα μιλησουμε λοιπον. Ελπιζω να κανετε το σωστο.

h(e)llo

εγγραφή.

ευθύνη (!)

επίδειξη

επικοινωνία (?)

έγερση

εφόρμηση

επιπολαιότητα

επιρροή

επιπλοκή

εξόρμηση

εξοργιστικό

εντεροσκόπηση

ένστικτο

ενθουσιασμός

έκκριση

έπαρση.

Ελλιπής εξήγηση αν και ειλικρινής.

και προς το παρόν κΥριε, οι λέξεις απλά Είναι(η έπαρση που λέγαμε..) -και τις συνδέει και νοηματικό νήμα.
Πρόβα κάνουμε ακόμα...

4.33 η 2109

- 4. Θα μπορουσε να διπλασιαστει. 33. Θα μπορουσε να προστεθει. 2.1.0.9 Μια τελευταια προσθεση. Και παλι ειμαι 2. 3 ή 4 ; Δεν εχω αποφασισει ακομη. Μαλλον θα παρω την κουρτινα 4, δε μου αρεσει ν αλλαζω γνωμη (εδω καποιος κρυφογελαει).

-Η Μου ειναι, μην της δινεις σημασια.

-Κι εμενα; Εμενα ποιος θα μου δωσει σημασια;

-Αιωνιο θεματακι, και δεν εχεις χρονο για τετοια.

-Στον κοσμο σου παντα.

Γιατι χανομαι; Φταιει το 433 μαλλον, που εγινε 438-15-6 και μαλλον δε μετραω τη γνωμη μου. Βλεπω ενα δαχτυλο να προσγειωνεται στο στομα μου κι ενα ματι να κλεινει πονηρα.

-Δεν δεχομαι την ηττα μου, κι ας ειμαι χαμενη εδω και κατι ζωες, θα σε κερδισω καποτε, να το θυμασαι.

Ολα μου δειχνουν το δρομο της αποχωρησης, κι εγω απλα στεκομαι και κοιταζω, και προσποιουμαι πως δεν βλεπω. Κουραστηκα. Μισω την επαναληψη.

-Και που να'ξερες... ;)