Όταν ήθελα να ζήσω, κανείς δεν μου έδινε ζωή
Όταν ήθελα να πετάξω, κανείς δεν μου έδινε φτερά
Όταν ήθελα να τρέξω, κάποιοι άρχισαν να στρώνουν νάρκες στο δρόμο μου

μετά

Μετά, νόμιζα οτι έζησα, σε μια ψεύτικη ζωή όμως, χωρίς συναίσθήματα και χωρίς αναμνήσεις
Μετά, νόμιζα οτι πέταξα, σε έναν ψεύτικο ουρανό, με χάρτινα φτερά,
Μετά, νόμιζα ότι έτρεξα τον μεγαλύτερο δρόμο στον κόσμο, όμως ήταν ένας μάταιος αγώνας, γιατί έτρεχα γύρω γύρω, γύρω από τον εαυτό μου,

Ώσπου έμαθα να ζω, ζω σε ένα γεμάτο σπίτι, αλλά έχει ένα άδειο δωμάτιο
έμαθα και να πετάω, με πραγματικά φτερά, αλλά μέσα στο άδειο δωμάτιο μου περισσεύει άλλο ένα ζευγάρι από αυτά
έμαθα και να τρέχω, πολύ γρήγορα κιόλας, βρήκα και τον δρόμο που πάντα ήθελα να τρέξω,
αλλά τι να τον κάνω; θέλω να μάθω και σε κάποια άλλη να τρέχει μαζί μου,
θέλω να μάθω και σε κάποια ακόμα να πετάει πλάι μου
όπως θέλω να βρω μια συγκάτοικο για να γεμίσει το μισογεμάτο σπίτι μου.

Έχω όμως ακόμα πολλά κενά μέσα μου,
θέλω κάποια να μου μάθει πόσο όμορφη είναι η ζωή και πως δεν έχω δει τίποτα ακόμα,
θέλω κάποια να μπορώ να εμπιστευτώ τα δικά της μάτια και όχι τα δικά μου
θέλω κάποια που θα μπορεί να κάνει όνειρα μαζί μου, και δεν θα τα γκρεμίσει για πλάκα

αυτό που ζητάω ειναι ακατόρθωτο το ξέρω, αλλα μπορώ να δώσω πολλά πράγματα
έχω ένα ζεστό δωμάτιο να δώσω, έχω και ενα ζευγάρι φτέρα για να της μάθω να πετάει
έχω όμως και ένα πολύ όμορφο δρόμο με μεγάλα δέντρα και πανέμορφα ζώα,

Μα πάνω απ' όλα έχω να της δώσω φροντίδα και μια υπόσχεση, ότι αυτά που θα της δώσω, δεν θα τα ζητήσω ποτέ πίσω,
γιατί πλέον μπορώ να καταλάβω ποιος αξίζει και τι.