Τι είναι αυτό που με κάνει να θέλω να σκίσω το στήθος μου και να φωνάξω "σε θέλω ολόκληρη, όπως είσαι;" "σε θέλω γι' αυτό που είσαι  και μην αλλάξεις τίποτα. "

Θέλω να πω τόσα πράγματα, αλλά δεν μπορώ με το στόμα μου, παρά μόνο με τα μάτια μου.

Τι είναι αυτό που όταν αργείς και δεν απαντάς, θέλω να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο.

Τι είναι αυτό που όταν σε έχω στην αγκαλιά μου δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο;

Τι είναι αυτό που όταν είσαι μακριά μου σε ψάχνω μέσα στον κόσμο κι ας ξέρω ότι δεν πρόκειται να σε δω.

Τι είναι αυτό που θέλω να κοιτάω μόνο τα μάτια σου, και να μην με ενδιαφέρει τίποτα άλλο;

Τι είναι αυτό που θέλω να σε βλέπω να χαμογελάς; και θα έκανα τα πάντα, για να το κάνεις κάθε μέρα.

Γέλα μου κάθε μέρα λοιπόν και κοίτα με όπως μόνο εσύ ξέρεις,  έτσι γιατί μόνο εσύ μπορείς να με αλλάξεις μέσα σε ένα λεπτό, από τον χειρότερο άνθρωπο του κόσμου, στον καλύτερο.

Ξέρω ότι έχουμε ανάγκη απο πολλά και  οι δυο μας, και έχουμε να ζήσουμε άπειρα πράγματα ακόμα, έχουμε να κάνουμε πολλές τρέλες και άλλα τόσα λάθη,  αλλά τα λάθη είναι για να μαθαίνουμε και οι τρέλες για να θυμόμαστε.

Μακάρι όμως ό,τι και να γίνει, και όπως και να γίνει, να ξέρουμε οτι είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον,  και ότι η προδοσία είναι για τους δειλούς, και γι' αυτούς που φοβούνται το αδύνατο.

Τίποτα δεν ειναι εύκολο, και τίποτα απλό.